ચબુતરો.

‘અરે !  આજે   મોડુ થયુ છે.  ઝટ ઝટ કામ કરવુ  પડશે.  એ   સુતા  છે  ત્યા બધુ  કામ કરી લઊ    નહિ  તો ખિજાઇ  જશે.

પહેલા  શાક સુધારી લઊ . ચા બની ગઇ . સાભળૉ ચા તૈયાર છે .’

મજુ,  મારે આજૅ  પાસ  લેવા જ્વાનુ છે, મિટિગ પણ છે , તુ  બધુ ભુલી  જાય છે  .  રોજ ની   રામયણ  છે. મને રોજ  મોડૂ  થાય છે,જલ્દી  કર ,રોજની માથાકૂટ  છે.’ ‘ હા ઉભા રહો ,  ટીફીન  તૈયાર  છે ,આપુ છુ. તમે  બહૂ દોડાવો છો જાવ હવે

મોડુ નથી  થતૂ ?

હાશ! ગયા– હવે નિરાતે ચા  પીશ.(થોડી વાર પછી)  આજ થી તો  ડિસેંબર  મહિનો શરુ થયો.  આ  વાત તો  ભૂલી

ગયા.ફોન કરુ?  હાય ફોન  કરૂ છુ પણ  ઉપડ્તા  નથી. હવે લાગ્યો — સાંભળૉ તમે ક્યા છો? ‘અરે સ્ટૅશને પહોચ્યો છુ

શુ કામ છે? જ્લ્દી બોલ ગાડી નો ટાઈમ થઇ ગયો છે .’

“સભળો તમે તો  ગઇકાલે રિટાયર થઈ ગયા  છો”.

No Comments »

મહારાષ્ટ્ર ના એક નાના ગામડામાં પિતા પુત્ર રહેતા હતા માતા  મૃત્યુ પામી હતી  પિતાનું નામ કાનજી હતું  પુત્રનું નામ મોહન હતું  કાનજી ઢીંગલીઓ ઓ બનાવીને શણગારતો  અને ખેલ બતાવતો  મોહન તેને મદદ કરતો પણ ગામડામા પૈસા ખર્ચીને ખેલ જોવા કોણ આવે?પુત્ર ગરીબી થી  કંટાળ્યો હતો તેનો મિત્ર ગામ છોડીને મુંબઈ જતો રહ્યો તેને પણ થયું  કે  આ  ગામમાં હવે કઈ નથી

તેણે તેના પિતાને મુંબઇ જવા કહ્યું તેણે કહ્યું કે મુંબઈ જઈને ખેલ કરીશું ખૂબ પૈસા કમાઈ પાછા

આવીશું ભૂખમરા ના દિવસો જતા  રહેશે પણ પિતાને પોતાનું ગામ  નહોતું  છોડવું તે  ત્યાં જ  મોટો  થયો  હતો ત્યાં જ પત્ની  સાથે  સંસાર માંડ્યો હતો તેની  માયા તજી નહોતો શકતો પિતા પુત્ર  વચ્ચે રોજ આ ઝગડો થતો  મોહનને  નિરાશા માં  ઘેરાતો જોઇને  કાનજીએ  પોતાની જીદ  છોડી દીધી

મોહન રાજી થઈ ગયો એક  નવી આશા સાથે જે  જે  ખેલ  માટે હતું તે  બધું ભેગું કરી મુંબઈની બસમાં બેસી ગયાં મોહને  તેના  દોસ્તને ખબર આપી  દીધી Continue Reading »

1 Comment »